Spor yazarları Fenerbahçe – Lyon maçını değerlendirdi
MUSTAFA ÇULCU – SOSSA TUTARSIZDI
Mali durumları tepe yapmış külfetleri olan Lyon, Avrupa Ligi’nde en fazla geçiş atağı yapan kadrolardan biri. Top ile rakip ceza alanında buluşmada 2. sırada. Hem kişisel yetenekleri hem de atak setleri düzgün olan bir kadro. Fenerbahçe önde baskı ile başladığı oyunda risksiz, denetimli ve inançlı, vakit zaman istekli oyunla atarım üstüne yatarım olmazsa Mourinho’nun hedeflediği ve istediği bir puanı alırım dedi ve de aldı. Maximin ve Cengiz’e jübile yapılan bir maç oldu güya.
Simone Sozza, 37 yaşında bu dönem İtalya Muhteşem Kupa Final’indeki Inter-Milan maçını yönetti lakin çok da yetenekli diyemeyeceğimiz bir hakem. Maçın çabucak başında Cherki topla çıkarken ayağından açınca boştaki sol ayağı ile Fred’in aşiline o denli bir bastı ki; hudutta denetimsiz hareketi net sarı olmalıydı lakin skandala bakın ki faulü Lyon lehine verdi. Birebir Cherki bir ayağa basmayı da Osayi’ye yaptı. Hakem sarıyı geçtim faul bile vermedi.
Lyon’lu oyuncular vakit geçiriyorlar ancak hakem oyunu okuyamadığı için tedbir alamıyor. Kumbedi’nin topun üzerinden bacak dik durumda kayarak geliyor Szymanski’ye gaddarlık içeren bir faul yapıyor. Futbol anlayışımıza nazaran sürat, şiddet, acımasızlık içerdiği için alanda net kırmızı kart lakin hakem sarı kart gösterdi. 50 yaşındaki VAR hakemi Mazzoleni’nin devreye girmemesinin tek münasebeti ayağın bir kısmı boşta görünüyor ”Limitli temas-border line” diye düşünmüş olabilir!
İlk yarı bitmek üzereyken bu sefer Niakhate kayarak İrfan Can Kahveci’ye bir faul yaptı, hareket net sarı kart lakin hakemin aklı birinci durumda kaldığı için bu defa kusurlu bir kararla direk kırmızı kart çıkardı. VAR devreye girdi OFR’de konumu 20 saniye izledi alana döndü, hakikat kararla kırmızı iptal sarı da kaldı. Abner’in Dzeko’ya yaptığı faule kart göstermedi. Amrabat kayarak geldi temas yok lakin sarı gördü! Tüm bu kararlar verilen verilmeyen faullerden sonra gel de ”niyet” okuma! En- Nesyri sağ eline çarpan top önüne düştü vurdu gol oldu elle oynadığı için gol iptali gerçek. İtalyanların umutlu oldukları hakem buysa…
EMRE BOL – UYUTARAK!
Bu oyuna, “kötü oyun mu” yoksa “balans oyunu mu” demek gerekir bilemedim. Mourinho’nun büsbütün taktiksel ve oyun disiplinini bozmadan almak istediği 1 puan vardı. Bunu ben değil şahsen kendisi söylüyor aslında… Birinci 24 için yalnızca 2 puan almanın kâfi olduğunu şahsen kendisi lisana getirdi.
Zaten alandaki oyunda buna yönelikti. Top Fenerbahçe’deyken üçlü savunma, top rakibe geçtiğinde beşli bekledi, sarı- lacivertliler… Orta alanda Amrabat baskıya gidip, Fred hür oynayınca anlaşamıyorlar dediğimiz ikili epey uyumlu göründü. Demek ki Fred’in geçen dönem olduğu üzere özgür bırakılması gerekiyor.
Maç başından sonuna Mou’nun istediği üzere oynandı. Müsabakayla ilgili en dikkat cazip şey Szymanki- Yusuf Akçiçek kanadı oldu. Genç Yusuf son derece düzgün uğraş etti. Szymanski ise müsabakanın yıldızıydı. Sol kanatta şimdiye kadar birçok isim denedi, Mourinho… Lakin neredeyse hiç biri Szymanski tesiri veremedi. Bundan sonra Fenerbahçe’nin sol kanat rotasyonunda onun da ismi olacak. Hatta o bölgeye transfer yapılmazsa her türlü Maximin’den daha uygundur.
Mourinho’nun özellikle Avrupa Ligi maçlarında taktiksel olarak ne kadar kıymetli işler yaptığını bir kere daha gördük. Savunmada bu denli eksik varken, rakibini adeta uyutarak istediği 1 puanı hanesine yazdırdı. Son maçta alınacak 1 puan birinci 24 amacına götürecek üzere görünüyor. Lakin eksi olan averaj büyük sıkıntı… Çünkü birinci 24 için iş averaja kalabilir.
GÜRCAN BİLGİÇ – BIÇAK SIRTI!
Bir gün evvel Mourinho eksik oyunculardan on bir kişilik bir grup saydı. Yalnızca sakatlıklar değil, UEFA’ya bildirilen listenin de eksikleri vardı onların ortasında. Nerden bakarsanız yanlış planlamanın yapıtı olan, genç Yusuf’u Lyon üzere sert maçta üçlü defansın kıymetlisi yapan maç geldi karşımıza. Szymanski ile Osayi kanatlardan sorumlu.
Yani; ikinci yarı Fransızların Fenerbahçe’yi mahkum ettiği “beşlinin” modülü da oldular. Birinci yarıdaki “hükmün”, ikinci 45’e taşınmaması, Mourinho grubunun bu yılki klasik yetersizliği aslında. Rakip baskı yaptı, pasla çıkamadılar, uzun oynadılar, onlar da kapıp topu tekrar geldiler üstlerine. Skorun beraberlikte kalması aslında iki kadronun da istediği üzere. Bir kazaya uğramadan son maçta işi çözmek cepte kalsın modeli.
Lyon’un planlarını İtalyan VAR hakemleri bozabilirdi. 31’de Kumbedi’nin sarı kartı için incelemeye bile gitmeyenler, 45’te Niakhate’ye çıkan kırmızı için hakemi çağırdılar. Roma’da İtalyan hakemlerden şikayetçi olan Mourinho’nun kabusu Kadıköy’de de peşini bırakmamıştı anlaşılan. Atılım şayısı da kısıtlıydı, Maximen ile bir nefes vermek istedi ekibe. O kadar baskı yediler ki, ön taraf etkisiz eleman haline gelmişti. Sonrasında Dzeko ile birlikte Lyon’u yeniden geriye itip, maçı “gol arayışları” kısmına taşıdılar.
İlk yarının harikulade tribünleri de kadro üzere ikinci 45’te sessizdi. Onlar da umudun peşine heyecan taşıyarak kıpırdandılar. Defansif dikkat ve İrfan Can Eğribayat’ın kurtarışları Fenerbahçe’yi tezin içinde tuttu. Mevcut koşullara, Lyon’un gücüne baktığımızda bir puan “iyidir” kısmında kaldık. Fred’in ayakta tuttuğu orta saha ile direndiler. Mourinho’nun kırmızı kart üstüne konuşmasını bekleyeceğiz. Kadro neden önde baskıyı gerçek yapamıyor, neden her rakip baskı yaptığında topu çıkaramıyor kısmı gümbürtüye gidecektir. Yeniden de kaybedilmemesi gereken süreçti. Heyecan yapmadan akıllı kaldılar.
